شاعر

 اسعد رشیدی

داس مرگ می‌چرخد

فراز کشتزاری

که نیمی در آتش و

نیم دیگرش در خاکستر...

می‌بارد دانه‌های شور و تلخی

بر شهری

که دندانهای فلزیش

در هم‌شکسته است!

شاعری، اما

تکه‌های خون‌آلوده‌ی واژه‌هایش را

کنار هم می‌چیند

تا سروده‌ای از زندگی بسازد.