۲۵.۹.۹۷

سرودە‌های دلتنگی



اسعد رشیدی

شرم چە دانەی شگفت‌انگیزی!
کە هیچ‌گاه
رویش درخشانش را ندیدەام
...نە بر گونە، نە بر چهرە برافروختە‌ات

            *     *     *     *     *     *

گُلدانە‌های برف
هنوز می‌بارند و می‌بارند
بر سیمای ایستگاهی
کە با گرمای بوسە‌ای زادە می‌شود.

*     *     *     *     *     *     *         

چە رازآمیزند
گُلِ آتش های فروزندە
وقتی کە
 پیکرخشک و فربە اناری را می‌ترکانند.
١٠/١٢/٢٠١٨


هیچ نظری موجود نیست: