اسعد رشیدی
طوفان را گفتەام
آرامش نیلی دریا را
بر نیاشوبد،
موجهای شوخ را
واگذارد
کە بر کرانەهای ناپیدا
در سکوت آرمیدەاند.
سپیدارها را گفتەام
سرهایشان را فراز آورند
تا یاسها و سوسنها
با گونەهای خیس و دستهای لرزان
از میانشان بە آرامی بگذرند.
جنگل را پیغام دادەام
تا آغوش نمناکش را
بروی آفتاب بگشاید
و گیسوان بنفشش را
رها کند
بر شانەهای دشت.
بە کوهستانها گفتەام
سرودەهایت را
با آهنگ ملایم رودخانەای
در باران ترنم کنند.
ماە را پیغام دادەام
غوغای ستارەگان را وانهد
و بر جنازەات فرود آید.
و زمین
آە... مادر یگانەامان را
آواز دادەام
تا پیکر برهنەات را
در آرامش بەپوشاند.
١٠ـ ٠٤ـ ٢٠١٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر